پیر که می شوی، زشت و بوگندو می شوی، بعد می میری و می گندی و کرم ها مغزت را می خورند و توی مقعدت می لولند.
This entry was posted on فوریه 23, 2009 at 2:23 ب.ظ. and is filed under واهمه ها, اجساد صالحه, ادراریات, توهمات روزانه. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
این کجاش واهمه داره؟
تازه وبلاگت هم بی صاحب می شه
زنتم بعدش یکی دیگه میکنه!
پیر که میشی گه ات سفت می شه دولت شل . وقتی مردی مورچه ها با دولت سر ستون درست می کنن با مقعدت دروازه . هی دنیا !
نه!!!! دوست ندارم پیر شم…… البته قسمت زیر خاکشو که امیدست که نفهمم..
Δ
فوریه 23, 2009 در 3:10 ب.ظ.
این کجاش واهمه داره؟
فوریه 26, 2009 در 1:31 ب.ظ.
تازه وبلاگت هم بی صاحب می شه
فوریه 26, 2009 در 2:39 ب.ظ.
زنتم بعدش یکی دیگه میکنه!
فوریه 27, 2009 در 3:54 ق.ظ.
پیر که میشی گه ات سفت می شه دولت شل . وقتی مردی مورچه ها با دولت سر ستون درست می کنن با مقعدت دروازه . هی دنیا !
دسامبر 4, 2009 در 11:46 ب.ظ.
نه!!!! دوست ندارم پیر شم…… البته قسمت زیر خاکشو که امیدست که نفهمم..